Γυναικολόγοι και σεξισμός (προσοχή, περιέχει περιγραφή σεξουαλικής παρενόχλησης)
Έχω μια εξομολόγηση να κάνω: είμαι γυναίκα και δεν κάνω Παπ-τεστ. Γενικά δεν πηγαίνω σε γιατρούς, αλλά ειδικότερα αποφεύγω τελείως τους γυναικολόγους. Στην δουλειά και σε παρέες, όσες φορές το έχω αναφέρει ξεσηκώνεται κατακραυγή εναντίον μου από τις άλλες γυναίκες κι η φωνή της "κοινής λογικής" υψώνεται κατακρίνοντας την στάση μου. Εμένα φυσικά δεν με νοιάζει, αποφασίζω μόνη μου για το σώμα μου και δεν ρωτάω ποτέ κανένα για όλα όσα αφορούν μόνο εμένα, όμως τα ερωτήματα είναι δύο: 1) από πού κι ως πού υψώνεται αυτή η γενική κατακραυγή; 2) γιατί δεν πηγαίνω σε γυναικολόγους; Η απάντηση και στα δύο ερωτήματα εμπλέκεται με τους αντίθετους πόλους ενός ζητήματος εξουσίας, της εξουσίας που ασκεί πάνω στον άνθρωπο η Ιατρική. Οι γνωστοί μου μού λένε πως πρέπει να συμμορφωθώ στην εξουσία γιατί δεν είναι εξουσία αλλά το καλό μου, που δεν το βλέπω. Εγώ λέω πως δεν θα συμμορφωθώ και το καλό μου θα το ορίσω μόνη μου. Υποθέτω ότι στο πρώτο ερώτημα, στο πώς δημιουργείται η αντίλ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου